ଗୁଜୁରାଟ(ବଡ଼ ଖବର ବ୍ୟୁରୋ): ସୁରତରେ କାମ ନାହିଁ କି ରୋଜଗାର ନାହିଁ, ଜୀବନ ଜିଇଁବା ପାଇଁ ରାହା ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ପେଟ ପୋଷିବା ପାଇଁ ଭିଟାମାଟି ଛାଡି ବାହର ରାଜ୍ୟକୁ ଆସିଲୁ । ଦାଦନର ଆଖ୍ୟା ପାଇଲୁ । ଗୁଜରାଟର ଅର୍ଥିକ ଅବସ୍ଥା ବଢାଇଲୁ । ହେଲେ ଆମକୁ ମିଳିଲା କଣ ? ଦିନରାତି ପରଶ୍ରମ ପରେ ବି ସ୍ଥାୟୀତ୍ୱ ନାହିଁ, କେବେ ଛଟେଇ ତ କେବେ କାମ ବନ୍ଦ । କରୋନା ମହାମାରୀ ଆମ ଅର୍ଥିକ ମେରୁଦଣ୍ଡକୁ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଛି । ଓଡ଼ିଶା ସରକାର ଯଦି ରୋଜଗାର ଯୋଗାଇ ଦିଅନ୍ତେ ଜନମ ମାଟି ଛାଡି ଦାଦନ ଆସିନଥାନ୍ତୁ । ରାଜ୍ୟରେ ରୋଜଗାର ନାହିଁ, ଗାଁରେ ମଧ୍ୟ କାମଧନ୍ଦା ମିଳୁନି ।
ପରିବାର ପୋଷିବା ପାଇଁ ପ୍ରାୟ ୯ ଲକ୍ଷ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆ ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନକୁ ଦାଦନ ଯାଆନ୍ତି । ଅଧିକାଂଶ ସୁରତର ବିଭିନ୍ନ ସୂତାକଳରେ କାମ କରନ୍ତି । ଗୁଜରାଟର ଏହି ବ୍ୟବସାୟକୁ ଆଗକୁ ନେବାରେ ପ୍ରମୁଖ ଭୁମିକା ନିଭାଇଛନ୍ତି ଓଡ଼ିଆମାନେ । ଗତବର୍ଷ କରୋନା ମହାମାରୀ ଆରମ୍ଭରୁ ସୂତାକଳ ବନ୍ଦ ହେବା ପରେ ଅନେକ ରୋଜଗାର ହରାଇ ଗାଁ ମୁହାଁ ହୋଇଥିଲେ । ସେତେବେଳେ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ପ୍ରବାସୀଙ୍କୁ ପାଛୋଟି ଆଣିଥିଲେ । ସରକାର କାମ ଯୋଗାଇବେ ବୋଲି କହିଲେ । କିନ୍ତୁ ସେଭଳି କିଛି ହେଲା ନାହିଁ । କରୋନା ସ୍ଥିତି କମିବା ପରେ ପୁଣି ଫେରିଗଲେ ସୁରତ । ଏବେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଲହରରେ ବି ସମାନ ଅବସ୍ଥା । ଏବେ ହାତରେ ହାତ ବାନ୍ଧି ବସିଛନ୍ତି ଏହି କୁଶଳି ଶ୍ରମିକମାନେ । ଶ୍ରମିକଙ୍କୁ ଠକିଛନ୍ତି ସରକାର । ଏମାନଙ୍କ ପାଇଁ ନାଁ ରୋଜଗାର ଯୋଗାଇଲେ, ନାଁ କିଛି ସୁବିଧା । ଯଦି ଏମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶାରେ ଭିତ୍ତିଭୁମିର ବିକାଶ ହେଲେ ରାଜ୍ୟର ଆର୍ଥିକ ମେରୁଦଣ୍ଡ ସୁଦୃଢ ହୋଇପାରନ୍ତା ।